www.fanieleni.fora.pl

Artur · Gość

Ja Ci odpowiem w temacie:

szaleńcza wyprawa (część XVIII)

Wciąż rozkoszuję się ciepłym miejscem
przez okno patrzę na połysk rzeki
i obojętną na wszystko tajgę
trudne jest życie tu na Syberii

stół do kolacji już zastawiono
suszoną rybę w rękach rozrywam
mieszam kartofle z gęstą śmietaną
w blaszanym kubku paruje cziaga*

to czarna narośl rośnie na brzozie
wywar podobny jest do herbaty
ma właściwości również lecznicze
działa na wszelkie znane choroby

jadłem łapczywie jak dzikie zwierzę
aż się wstydziłem trochę tych ludzi
lecz człowiek głodny traci kulturę
wciąż pakowałem kęsy do buzi

i chyba właśnie tego wieczoru
przyszło olśnienie po wielu latach
co najważniejsze jest w naszym życiu
w myślach łączyła nas chęć przetrwania

rzecz najcenniejsza to nasze zdrowie
mieć dach nad głową bliską osobę
coś do jedzenia ciepło odzienie
pieniądz to szczęście nad wyraz złudne

ludzie przez lata się urządzają
jak gdyby mieli być prawie wieczni
żądzą własności się nakręcają
a w mgnieniu oka życie się kończy

nic nie wnosimy na świat przychodząc
po zejściu z niego nic nie bierzemy
jedyna wartość to osobowość
szczęśliwy człowiek który w to wierzy

wystarczy spojrzeć na nasze dwory
w proch obracają się ludzkie kości
ruiny zamków i stare groby
wszystko przemija z czasem się kończy

Teraz zapal znicze i postaw kwiaty na mogiłach.

Artur · Gość

Wycieczka do Wiednia ( z cyklu wycieczki)

Ogarnęła mnie radość jedziemy do Wiednia
zabrałem akordeon i ciuchów na zmianę
muzyka przecież musi być też odpowiednia
do plecaka śpiewniki kolega wziął gitarę

wiadomo że miasto to zabytkami słynie
lecz moje skojarzenia związane są z walcem
od lat fenomen Straussów po Dunaju płynie
grywał je często ojciec jeszcze byłem malcem

o historię się potkniesz tu na każdym kroku
to jakbyś zawrócił bieg do habsburskich czasów
kompleksy pałacowe są pełne uroku
jak w baśni najpiękniejszej czar ogrodów placów

usiedliśmy w zachwycie u stup króla walca
by muzykę jego grać tak pachniało majem
porwana rytmem wiara ruszyła do tańca
a nogi całe w pląsach były nad Dunajem

tak się rozbawiliśmy nie widziano straży
co pilnuje porządku kultury w tym parku
zwinęliśmy się od razu pokorni na twarzy
nie byliśmy niestety na jakimś jarmarku

pożegnalną kolację mieliśmy w winiarni
nie opodal muzeum Jana Sobieskiego
orkiestra przygrywała do tańca w bawialni
zostaliśmy więc tutaj do rana białego

nagle mnie ogarnęła myśl o naszej krainie
Polacy też nie gęsi swoich mistrzów mają
od lat nasz ród piastowski z mazurów nam słynie
muzykę Fryderyka w świecie przecież znają

Dodano: 2008-12-10
Autor :Artur

Artur · Gość

Mam sporo wierszy napisanych ,lecz lubię ich dedykować przyjaciołom a Ciebie Nutka za takiego uważam, mimo Twojej płochliwości.. My leśnicy nie jesteśmy fagasami do wzięcia, , lecz odpowiedzialnymi ludźmi za nasz kraj. Ciebie Nutka szczególnie lubię a wiesz za co?, za Twoja nieśmiałość.
Przyjmij ode mnie choć ten wiersz, nie irytuj się, to tylko historia mojego życia.
Pozdrawiam serdecznie i odezwij się czasami. Z małolatami nie mam o czym rozmawiać
A pamiętasz wiersz o "Nie wiernym Tomaszu"?.
Do usłyszenia, mam nadzieję.

Artur · Gość

Przepraszam Nutka, wiersz mi uciekł ale w ostatniej chwili go złapałem

Gram gdy tęsknię

Gdy los mnie rzucił do dzikiej głuszy
bo wśród natury upodobałem
tęsknota ciągle me serce kruszy
wtedy wspominam to co kochałem

wśród drzew szumiących w brzozowym lesie
trzcin tataraku w leśnym jeziorze
gdziekolwiek pójdę to wiatr poniesie
wspomnienia nasze osnute w zorzę

a gdy twe oczy we łzach płynące
zatęsknią za mym ciepłym uśmiechem
wspomnij beztroskie tańce na łące
i upojenie żaru bezkresem

przypomnij sobie jak ci w podzięce
błękitne niebo do nóg składałem
zrywałem kwiaty białe kaczeńce
a usta twoje wprost uwielbiałem

a gdy w wieczornym myśli nawale
w blasku kominka żałość ogarnie
wspomnij cygana co tak wytrwale
dla ciebie wiersze pisał niezdarnie

wziąłem do reki swój akordeon
a echo niesie naszą melodię
myśli wirują jak kameleon
może usłyszysz gram przecież tobie

Dodano: 2009-04-02

Autor :Artur

Artur · Gość

Chyba czasami nam mózg siwieje
Znałem Barbarę a także Nutkę
Nie wiem co dzisiaj się z nimi dzieje
Może te stwory zmieniły grudkę?

czy to na jawie czy to we śnie
te miłe panie był wszak tutaj
raptem zapadły się jak we mgle
powiedźcie nam tu jak je odszukać

Artur

Artur · Gość

Z cyklu "Kobieta zmienną jest "(46-65 lat}

Choć rozpiętość wieku taka
to szlachetność wieloraka
możesz szukać w nich wybranki
matki żony i kochanki

są też babcie wiecznie młode
dbają bardzo o urodę
pełno mają animuszu
który noszą w kapeluszu

to ich przecież druga młodość
przeżywają duszy błogość
chociaż nieraz źle się mają
czołem słońca dotykają

choć zaczyna strzykać w stawach
chętne nadal są do zabaw
jeszcze werwy tyle mają
ledwo chłopy nadążają

to jest przedział gdzie już matki
odchowały swoje dziatki
wreszcie mogą swe marzenia
doprowadzić do spełnienia

jedne dużo podróżują
inne wnuki wychowują
lub by uciec przed amnezją
to zajmują się poezją

to kobiety które jeszcze
zakochują się jak leszcze
bo niewiasta zawsze młoda
i pociąga ją przygoda

chętnie z nimi się wybiorę
by podziwiać faunę florę
i tak patrzeć prosto w oczy
może coś nas zauroczy

Dodano: 2009-01-14

Autor : Artur[/list]

Artur · Gość

Z cyklu "Kobieta zmienną jest" (18-25 Lat)

To kategoria społeczna
granica jest tu zbyteczna
opowiem o naszej młodzieży
kto nie chce niech mi nie wierzy

jest to okres dorastania
gwałtownego dojrzewania
część ma swoje subkultury
inne chwalą swe natury

chociaż takie przedszkolanki
to najlepsze są kochanki
znają już też sens istnienia
nie uznają zniewolenia

choć niektóre są okazem
swej głupoty też zarazem
słowem rąbią jak siekierą
opętane swą karierą

niebezpieczne te najmłodsze
chociaż ciałem swym najsłodsze
prześledziłem tez dokładnie
że sypiają z kim popadnie

kto cię wtedy umiłuje
jak się sama nie szanujesz
rozeznane już we świecie
jak do czego głupstwa plecie

lecz najgorszy akademik
chętnie wziął bym je na rzemyk
starczy zajrzeć na Grójecką
odwiedzałem tam swe dziecko

tych na szczęście tak niewiele
reszta zdrowa jest na ciele
i morale jako takie
chętnie dałbym im odznakę

bo nie mogę jedną miarą
gdyż bym kłamcy był ofiarą
mierzyć zło i dobro razem
gdy Madonna mym obrazem

ja uwielbiam te kobiety
co domeną są poety
pełne czaru oraz wdzięku
możesz kochać je bez lęku

wychowanie jest od matki
lub dziedzictwo genów babki
lecz słuchajcie moje panie
to jest tylko moje zdanie

Dodano: 2009-01-06

Autor : Artur

Artur · Gość

Leśna serenada

Zwabiony czarem magią jeziora
siadłem na kładce zauroczony
od wschodniej strony las dookoła
porastający wzgórza moreny

w centralnej części niewielka wyspa
miejsce lęgowe ptactwa błotnego
podwodne łąki i grzęzawiska
są niedostępne z brzegu stromego

łatwiejszy dostęp jest od przystani
kładki pomosty przeróżne wiaty
wypożyczalnia sprzętu wodnego
a nad jeziorem są pensjonaty

z zadumy wyrwał mnie śpiew łabędzi
po tafli wody trzepotem płynął
jakby ktoś serca dotknął krawędzi
a w oczach niebo rozbłysło chwilą

natrętne myśli do bólu granic
sypią kamyki marzeń bez liku
i niema skarga w jeziorze źrenic
zawisła w sidłach realnym życiu

tęczowym mostem idę do marzeń
swą serenadę śpiewam dla ciebie
mkną z wiatrem słowa doznanych wrażeń
złap je przygarnij przytul do siebie

2009,11,03
Autor: Artur

Artuur · Gość

Leśne cmentarze

Są w leśnych kniejach takie mogiły
poranną rosą wracają blizny
tutaj ostatnie boje stoczyli

szumią łagodnie przyjazne sony
a woń konwalii to jakby znicze
te cmentarzyska dawno szarzały
pamięci czasem błysną płomyki

pnącza i chwasty na nich wyrosły
chwila zadumy nad losem ludzi
pewnie powstańcy dla nas nie znani
anonimowi to bohaterzy

ciągle sumienie moje się budzi
nad losem ludzi otwórzmy serca
w ciszy skupieniu w tej leśnej głuszy
i uszanujmy żołnierski cmentarz

Autor :Artur

Artur · Gość

No to doczekalemy się pokolenia. Moi synowie nie są tacy. Wychowałem ich nad obrych obywateli.,pełnych szacunku dla pokoleń. Ja to mam szczęsciee.
Artur

Artur · Gość

No cóż moi kochani , takie jest życie.Ja w moich wierszach wychwytam
prawdę znakomicie. Nie lubię zakłamania i dwulicowości. To prawda o życiu.
Artur
Nie oczekuję poklasku,nie rozumiecie moich wierszy.

Pozdrawiam : Artur

Gość

Dlaczego nie rozumiemy ? skąd takie wnioski ?

Co mają do tego Twoi synowie ? ...

Pozdrawiam i miłego wieczoru życzę Very Happy

Gość

Wyciągaj lekcje z wczoraj , żyj dniem dzisiejszym i miej nadzieję na jutro .

W Dniu Życzliwości życzę wszystkim Fanom Eleni ,spokoju w życiu,pokory i dystansu do siebie i innych .

Ola

Artur · Gość

No Cóż fani Eleni.

Nie udało mi się rozruszać tego forum. Rozmowy z samym sobą nie dają satysfakcji.
Więc pożegnam państwa, życzę ,żeby kiedyś było gwarniej na ty forum

Pozdrawiam wszystkich fanów Eleni.

Artur

Artur · Gość

Witaj Asiu.
Poezją bardziej władam niż normalnym językiem, chyba zboczenie poetyckie. Wybierz wersy z wiersza dla siebie na na długie lata życia.
Ja już jestem życia praktykiem.Nie wiemy, kiedy nasz śmierć dopadnie, czy naszych bliskich. Od śmierci mojej ukochanej matki, inaczej patrze na świat. Zmarła u mnie.

Cierń

Były w nas lustra i piękne twarze
chcieliśmy góry przenosić całe
i granatowe modlitwy marzeń
co zalewały niebo nieśmiałe

we włosach nawet szkła kolorowe
tak się wstydziły promieni słońca
rozbity witraż zgubił osnowę
w krzywym zwierciadle dziś życie pląsa

kamienie parzą trzeba je nosić
znajome miejsca są takie sielskie
nie czas umierać chcę niebo prosić
by przywróciło chwile anielskie

deszcz wciąż kaleczy zmęczone twarze
i niemoc nasza nas tak uwiera
ostatniej chwili wrażeń w nadmiarze
czy to upadek czy cierń uwiera

Autor:
Artur