www.fanieleni.fora.pl

Artur · Gość

Panie Zbyszku.

Nie u mnie Panie Zbyszku brak szacunku dla fanów Eleni , oj nie u mnie. Raczej nie macie szacunku dla mnie. Nie życzę sobie komentowania moich wierszy, od tego są portale poetyckie. Wiersze dedykowałem Eleni.
Jeśli chodzi o moje życie, nie narzekam, mam bardzo udane życie zawodowe i rodzinne.. Nikt mi nigdy żadnej krzywdy nie zrobił , uchodzę za pogodnego i wesołego człowieka. Mam poważanie wśród załogi, piastuje bardzo odpowiedzialne kierownicze stanowisko.
To na tym portalu dostaje obelgi i niestosowne zaczepki. Ja się tylko bronię.
Skoro Pan Panie Zbyszku chce odejść obwiniając za to mnie, to nawet nie za swoje uchybienia przepraszam. Proszę, niech Pan zostanie, zbyt Pana szanuje, lepiej ja odejdę.
Jest Pan wartościowym człowiekiem. Pisz Pan dalej o Eleni.
Pozdrawiam

zbyszekpiotr

Pan się niestety pomylił, nie ma tu na Pana ataków i nie ma potrzeby aby wytaczać takie obronne działa. Bo myślę, że zbyt nadwrażliwie reaguje Pan na każde słowo szukając w nim cierpkiego smaku , Pan tam postrzega atak na siebie, gdzie jeszcze nikt nie pomyślał aby coś takiego zrobić. Rozmija się Pana, załóżmy , szlachetna intencja, z tym co w efekcie podjętych przez Pana poczynaniami, otrzymujemy tu na forum.
Gratuluję, że życie Pan tak dobrze i szczęśliwie poukładał. Fajnie, że jest Pan człowiekiem wesołym, skąd zatem ta gorycz, to się czuje pomimo,że tylko kształtem czcionki litery jest zarysowana. Nie musi Pan wycofywać się z forum, Pan też ma prawo być na tym forum ale niech Pan poczyta co pisze ku nam, spróbuje spojrzeć z dwóch stron na to, spytać siebie co Pan by poczuł, gdyby ktoś ten kaliber treści negatywnych skierował do Pana. Zanim rzuci się kamieniem, trzeba się zastanowić.
Teraz uciekł Pan w troszkę teatralne poczucie winy. Niepotrzebnie. Panie Arturze, poeto, miej serce i patrzaj w serce.

Artur · Gość

Witam Pana, Panie Zbyszku.

Chyba odpowiem Panu wierszem. Lepiej mi to wychodzi niż rozmowy.
Swoja droga już raz mi Pan polecał piosenkę Eleni "Z dwóch stron". Zawsze mi ją Pan przytacza i to skutkuje. Jest Pan bardzo mądrym człowiekiem. Zawsze Pana poważałem. Może mam zbyt porywczy charakter rzeczywiście.
Innym razem przeczytam dwa razy zanim coś napisze.

Z niedomówienia

odszedłem karmiąc bunt
chciałem być czymś więcej
z każdym dniem coraz dalej
do pamiętników podróży przyjaciół i olśnień

gdy źródło prawie legendą
w ustach ginących
kieruje ku ustom uśmiech
z resztek mnie

znikam pośrodku rozmowy
która donikąd rysuje jaskinie
pogrąża w kamień

źrenice których sen nie klei
rżą i chichoczą kpiarze
każdy ma własna cenę
boli głośno coraz głośniej

kim jest ten drugi
co drzemie we mnie
w oparach nocy
i w strużkach dymu

przeklinam jasność myśli
nim ruszę dalej
przez nieme knajpy słów

płynę dalej przerażony własnym snem
szukam z pietyzmem
udręczonego lecz pięknego świata

Autor: Artur

zbyszekpiotr

Dziękuję Panu za wiersz, to duża "garść " siebie, i za to dziękuję, że Pan podjął dialog bo to byłaby porażka gdyby się każdy z własną prawdą odwrócił od drugiego.
Ale ja tak mądry jak Pan uważa chyba nie jestem, tylko ja w tym co Pan pisał ujrzałem poniekąd siebie sprzed wielu laty...
Mam nadzieję, że Pan jeszcze napisze jakiś wiersz, choćby taki o sobie, o życiu, o szukaniu...
Uświadomił mi Pan, Arturze, że faktycznie jakoś szczególnie ważna jest dla mnie piosenka " Spójrz z dwóch stron."
Dodam ostatnio na nowo sobie przypomnianą " Ocalmy świat nasz wspólny dom"
i " Zanim czas zmieni nas". i zrobił się swoisty tryptyk piosenkowy.
Pozdrawiam i raz